Doenersdreef, een zorgaanbieder voor jongeren, kampt met ernstige door- en uitstroomproblemen door lange wachttijden voor huisvesting. De gemeente moet dringend actie ondernemen om jongeren niet op straat te laten belanden.
Huisvestingscrisis
Doenersdreef is een kleinschalige, innovatieve zorgaanbieder met WLZ-erkenning, die zich richt op jongeren en jongvolwassenen met een (licht) verstandelijke beperking, vaak gecombineerd met autisme. De zorginstelling biedt een breed scala aan diensten, waaronder 24-uursopvang, ontwikkelingsgerichte dagbesteding en leerbanen. Het doel is om deze jongeren een stevige basis te geven voor actieve en waardevolle deelname aan de maatschappij.
Uitstroomproblemen
Doenersdreef kampt echter met ernstige door- en uitstroomproblemen. Jongeren die zorg ontvangen kunnen er blijven tot hun 23e verjaardag. De meeste cliënten stromen uit naar de WMO (extramurale zorg), gecoördineerd door de gemeente. Huisvesting wordt vaak geregeld via urgentie, maar de wachttijd voor het krijgen van woonruimte is de afgelopen twee jaar drastisch toegenomen.
Onacceptabel
Manuel Hempel, bestuurder bij Doenersdreef, benadrukt de ernst van de situatie: “De wachttijden voor urgentiehuisvesting zijn extreem gestegen, van zes maanden tot soms wel twee jaar. Dit verhindert niet alleen de uitstroom, maar ook de instroom. Het afgelopen jaar hadden we negen jongeren met een urgentieverklaring, maar zonder woning. Dit kost ons geld, want we krijgen voor die jongeren geen budget meer, maar belemmert ook ons vermogen om nieuwe cliënten aan te nemen.” Hempel vertelt over de morele dilemma’s waar de organisatie mee te maken krijgt: “We moesten twee jongens letterlijk op straat zetten, terwijl ze het hartstikke goed doen. Een moeder met kind kunnen we moreel gezien niet op straat zetten, maar het kost ons enorm veel geld. De gemeente biedt geen oplossing, dat is onacceptabel. Omdat wij geen nieuwe jongeren kunnen opnemen, worden onze financiële problemen alleen maar groter. Het huidige systeem laat ons in de steek en zet kwetsbare jongeren in een uitzichtloze situatie.”
Verhaal uit de praktijk
Lemya (23), cliënte bij Doenersdreef, deelt haar ervaringen: “Ik woon vanaf 2019 bij Doenersdreef, waar ik vanuit de crisisopvang terecht kwam. Het was de eerste plek waar ik tot rust kon komen. Ik heb inmiddels alles op de rit, maar ik ben nu op de leeftijd dat ik Doenersdreef zou moeten verlaten. Inmiddels heb ik een dochtertje van twee. Samen met haar zou ik dus op straat terechtkomen, aangezien ik nog steeds niet aan de beurt ben voor een eigen woning. Ik ben ontzettend blij dat Doenersdreef me nog wil opvangen, maar het voelt ook alsof mijn leven in de wacht staat. Een eigen woning is mijn droom, van daaruit kan ik verder bouwen. Voorheen kregen moeders met kinderen sneller een woning, maar dat is nu niet meer zo.”
Stabiele basis
De noodzaak voor gemeentelijke actie is duidelijk. Manuel: “Jongeren zoals Lemya verdienen een stabiele basis om hun leven op te bouwen en hun potentieel te bereiken. Doenersdreef zet zich in om deze jongeren te ondersteunen, maar zonder adequate huisvestingsoplossingen van de gemeente worden deze inspanningen ondermijnd. Ik wil echt de verantwoordelijkheid van de gemeente benadrukken. Het is onacceptabel dat jongeren met een klein of slecht netwerk als het aan de gemeente ligt, aan hun lot worden overgelaten, zonder enige vorm van steun. De gemeente kan echt wel op de spreekwoordelijke knoppen drukken waardoor deze jongeren wel worden opgevangen. Ze doen dit tenslotte ook voor andere doelgroepen, zoals vorig jaar met statushouders. Wij willen niet langer voor de keuze staan wie we wel en niet op straat zetten.”
Verantwoordelijkheid
De urgentie voor gemeentelijke actie is evident. Doenersdreef staat klaar om jongeren met een (licht) verstandelijke beperking een stabiele basis te bieden voor een zelfstandige toekomst. De gemeente moet verantwoordelijkheid nemen en ervoor zorgen dat deze jongeren de huisvesting en ondersteuning krijgen die ze nodig hebben. Alleen dan kan Doenersdreef haar missie voortzetten en nieuwe cliënten blijven ondersteunen op hun weg naar zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie.
