De wereld is in korte tijd minder voorspelbaar geworden. Ondertussen zijn de ambities qua energie- en materialentransitie niet minder groot. Daarbij doet zich een merkwaardige paradox voor. Het overgrote deel van ons afval wordt gerecycled en recyclingbedrijven weten het steeds hoogwaardigere ‘renewables’ te verwerken. Alleen stokt de afzet. Recyclers lopen vast in regelgeving en moeten concurreren met goedkope nieuwe grondstoffen uit het buitenland. De energietransitie heeft weer andere uitdagingen. De elektrificatie stuwt de stroomvraag zozeer op dat het stroomnet dreigt te bezwijken.
Voor energiezekerheid zijn er gelukkig slimme oplossingen. Bij beide transities geldt: overheden hebben moeite om het tempo bij te benen waarin de nieuwe economie zich ontvouwt. De koplopers in de transitie hebben daardoor soms het gevoel dat ze tegen de wind in fietsen. Zoals wet- en regelgeving als een stok achter de deur verandering kan stimuleren, kan het juiste beleid ook net het goede duwtje in de rug geven om de markt op gang te brengen. Het is gelukt bij windenergie en zonnepanelen en het is gelukt bij (E10-)biobrandstof. De ambitie om te vergroenen en verduurzamen is groot, de producten zijn voorhanden.
