Zijn zoon wilde altijd al een hond, maar vader Wouter Jans voelde er niets voor. Totdat hij kennismaakte met het puppypleegge- zin-programma van KNGF Geleidehonden. Inmiddels verzorgt het gezin Jans al voor een derde pup de basisopvoeding
“Ik die geen hond wilde!” Wouter Jans blijft zich verbazen over zijn eigen, ongebreidelde enthousiasme. Zijn gezin heeft inmiddels alweer een derde pup in huis. Niet zomaar een pup, maar een ‘pup met een missie’ – een labrador retriever die bij de familie Jans de juiste basisopvoeding krijgt om later hulphond te worden. Na het eerste levensjaar is de hond oud genoeg om het echte hulphon- denwerk te leren bij het oplei- dingscentrum van KNGF Gelei- dehonden. Jans: “Dat is wat we doen, een goede basis geven aan een hond die later steun en toeverlaat wordt van iemand met een beperking. Dat trok me over de streep. Mijn zoon wilde altijd al een hond, ik niet. Tot hij iets las over puppypleeggezin- nen. ‘Zou je dit misschien wel leuk vinden?’ vroeg hij. Ik dacht: ‘We kijken gewoon of het wat is.”
Goede ondersteuning
Jans vond het meteen “gewel- dig en superleuk”. En dat terwijl het gezin geen enkele ervaring had met het opvoeden van een hond. Jans: “Je wordt erg goed ondersteund daarin. Voordat je de eerste pup krijgt, heb je een intakegesprek en wordt er gekeken naar je thuissituatie. Is die geschikt voor je tijdelijke gast? En je krijgt een e-learning module te zien. Wat staat je het komende jaar allemaal te wach- ten, wat moet je doen, waar moet je op letten? Rowin was de eerste pup die we kregen. De eerste zes weken was om te wennen, ze moest zindelijk worden dus je werkt naar een moment toe dat je haar ’s nachts alleen kunt laten. Dat was even best pittig. Na die pe- riode kregen we elke zes weken bezoek van KNGF-begeleiders met nieuwe opdrachten. Dat we nu moesten gaan werken aan nieuwe commando’s, dat we langer konden uitlaten, eigenlijk alle dingen die we ook al wisten van de e-learning.”
Zingeving
Jans’ onverwachte enthousias- me kwam niet alleen voort uit het domweg genieten van een speelse pup. Daarbovenop, zegt hij beslist, is er ook een duide- lijke meerwaarde: “Iedereen die zoekt naar zingeving, kan ik dit aanraden. Je zet je op een heel concrete én heel leuke manier in om uiteindelijk het leven van iemand met een beperking heel veel aangenamer te maken. Dat is net even iets anders dan alleen maar geld in een collectebus doen.” De voeding is gesponsord, de factuur van de dierenarts gaat rechtstreeks naar KNGF. Op rekening van het pleeggezin komt tijd en liefde. “Er gaat veel tijd in zitten,” benadrukt Jans. “Maar de liefde die je geeft, krijg je in veelvoud terug.” En het afscheid, valt dat niet zwaar? Jans: “Na een jaar doen ze met je hond een soort van eindexamen. Luistert ie goed naar de commando’s? Hoe gedraagt ie zich in een drukke winkelstraat? En ja, dan ben je hem kwijt, dan gaat ie naar het opleidingscentrum en daarna naar zijn nieuwe baasje. Ik heb daar geen moeite mee, je weet dat het gaat gebeuren. En als je het zwaar vindt, ga dan meteen verder met een nieuwe pup. Na de wilde Rowin, hadden we de zeer rustige Terry in huis. En nu hebben we Zyan, kijk ‘m liggen daar, prachtig toch?”
Het ideale puppypleeggezin:
- Hoeft geen ervaring met honden te hebben, maar uiteraard wel liefde voor honden
- Heeft voldoende tijd, gezond verstand en aandacht om
de pup te verzorgen, goede hondenmanieren te leren en te laten wennen aan mensen, dieren, winkelcentra en OV - Heeft kinderen boven de 4 jaar en beschikt over een auto
- Woont binnen de bebouwde kom
- Vindt het leuk samen te werken met de KNGF-instructeur
“Iedereen die zoekt naar zingeving, kan ik ‘een pup met een missie’ aanraden.”
