Pieter Helderman (44) is vooral een doener. Een ondernemer en pragmaticus die zijn hele werkzame leven schippert tussen twee verschillende werelden. De afwisseling houdt hem scherp. Met de jaren heeft hij geleerd dat er meer parallellen tussen de zorg en retail zijn dan de meeste mensen denken.
Hij groeit op in Alkmaar en studeert in 2000 af als verpleegkundige. Naast zijn studie werkt Pieter als bezorger bij bedden- en interieurwinkel ‘’Bedweters’’. In de jaren die volgen haalt hij een bachelor Beleid & Management Gezondheidszorg aan de Erasmus Universiteit. Ondertussen werkt hij zich op tot mede-eigenaar van de eerder genoemde beddenwinkel. Op het moment dat we hem spreken staat hij op het punt om voor een aantal weken naar Venezuela te vertrekken. ‘’Het is een arm land, maar met ontzettend lieve mensen. Ik heb er een huis gekocht dus ik ga er regelmatig heen. Het is echt mijn tweede thuis geworden. Op termijn zou ik het heel graag een beetje beter maken voor de mensen daar. Als verpleegkundige ben je in Venezuela overal inzetbaar.’’
Werken in verschillende werelden
Pieter heeft eigenlijk altijd een soort duo-baan gehad. ‘’Ik heb het gewoon ontzettend naar m’n zin met de combinatie van werken in de zorg en de retail. Na m’n studie begon ik in de zorg bij verstandelijk gehandicapten met sociaal-emotionele problemen via Stichting Esdégé-Reigersdaal. En vervolgens kreeg ik bij de Noord-Hollandse Opvang (dnoDoen) een nog leukere functie aangeboden.’’ Bij dnoDoen draait Pieter voornamelijk slaapdiensten. Hij treedt aan tussen zeven en negen uur ‘s avonds, helpt de passanten, dak- en thuislozen naar bed en gaat de volgende ochtend na het opstarten van de dag gelijk door naar de winkel. Dit houdt hij twaalf jaar vol. Keihard werken, maar één van z’n twee passies opgeven was geen optie. ‘’Ik wilde altijd heel graag m’n BIG registratie behouden, dat was al een doel op zich. Daarnaast heb ik door de combinatie van zorg en retail een groot netwerk opgebouwd. Voor mij persoonlijk zijn deze twee elementen in m’n leven dan ook onlosmakelijk met elkaar verbonden.’’
“Je probeert de schaamte weg te nemen, door iemand weer een thuisgevoel te geven.’’
Terwijl we dit interview afnemen wordt Pieter gebeld door een contact uit zijn zorgnetwerk; of hij een dezer dagen even een PVC vloer kan komen leggen. ‘’Je staat er pas bij stil als je er geen hebt, maar een bed is echt een noodzakelijk goed. Het is ontzettend bepalend voor je welzijn. Bij de opvanglocaties in Alkmaar en Den Helder slapen bijna alle dak- en thuislozen op onze bedden. Ik heb in het verleden ook een aantal cliënten geholpen met het inrichten van hun verdienwoning.’’ De GGZ Noord-Holland helpt cliënten soms met een tijdelijke woning, zodat ze opnieuw leren op hun eigen benen te staan. ‘’Omdat ze dan onder bewind staan krijgen ze bij veel winkels nul op het rekest. In plaats van allemaal verschillende winkels af te gaan konden ze bij ons een kwalitatief goede budgetvloer en bed uitkiezen. Je probeert de schaamte weg te nemen, door iemand weer een thuisgevoel te geven.’’
Thuiskomen in een warm bad
Dat thuisgevoel of het creëren van een gevoel van warmte komt vaker terug tijdens ons gesprek; zorgmedewerkers zetten vaak net dat extra stapje om het patiënten of cliënten naar de zin te maken. Dat doen ze door te luisteren en zichzelf te spiegelen naar de persoon die voor ze staat. ‘’Zeker in onze winkel zijn we bovengemiddeld betrokken bij onze klanten, af en toe zelfs maatschappelijk dienstverlenend. Ik krijg mensen over die vloer die hun partner verloren zijn en niet meer in het gezamenlijke bed willen slapen. Zonen en dochters die een nieuw bed of matras voor hun hoogbejaarde en invalide moeder of vader willen kopen.’’ Ook in een retailwinkel slaat de vergankelijkheid van het leven je soms om de oren, hoewel sommige dagen en klanten ook gewoon hartstikke leuk zijn. ‘’Onlangs stuurde ik een van onze medewerkers op pad met zes verschillende [sier] kussentjes, zodat een mevrouw op leeftijd gewoon vanuit huis haar keuze kon maken. Ze was niet goed met de computer en het internet. Dit zorgde ervoor dat haar keuze een stuk makkelijker werd. Kreeg ik een paar dagen later een belletje van haar zoon om me te bedanken voor de betrokkenheid.’’
Terug op de vloer
Toen begin 2019 de corona-crisis uitbrak was Pieter, net als veel andere ondernemers, onzeker over wat de toekomst zou brengen. ‘’Het duurde niet lang tot de winkels gedwongen dicht moesten. Met twee partners en zeven collega’s leek het mij verstandig om een stapje terug te doen’’. Het was voor Pieter makkelijk om in de zorg aan de slag te gaan als verpleegkundige. Hij had immers zijn BIG registratie nog. Na het zien van een oproep voor de ondersteuning van zorgmedewerkers werkte hij al snel als GGD-reservist om vervolgens via de Nationale Zorgreserve als zorgreservist in de proeftuinen te werken bij Zorggroep Samen in Schagen. ‘’Na het aflopen van de corona-crisis ben ik eigenlijk actief gebleven als zorgreservist. Ik vind het belangrijk dat er, net als bij de politie en defensie, reservisten klaarstaan om te helpen in tijden van nood.’’ Om de cirkel compleet te maken werd hij onlangs ook nog eens geselecteerd voor een proeftuin, georganiseerd door de Nationale Zorgreserve in samenwerking met Defensie.
‘’Er zijn zoveel mensen die nog steeds een zorghart hebben.”
En zo blijft het werk als zorgreservist Pieter inspireren en uitdagen. ‘’Er zijn zoveel mensen die nog steeds een zorghart hebben, ook al zijn ze misschien met pensioen of doen ze iets compleet anders. En ik kom bij de Nationale Zorgreserve veel gelijkgestemden tegen: echte doeners, ontzettend bevlogen en met oog voor hun medemens.’’ Hij voelt zich bij de mede-zorgreservisten, collega’s in vaste dienst en patiënten altijd heel erg welkom. ‘’Ik merk niet zoveel van hiërarchie. Natuurlijk ga je niet aan de medicijnen zitten. Maar de ondersteuning en het sociale praatje, dat verdwijnt nooit. De zorg is wat dat betreft heel open, je wilt elkaar gewoon een stukje verder helpen. En iedereen in de organisatie weet dat. Als ik naast een patiënt sta voelt het als een tweede natuur.’’
