Exacte getallen zijn er niet, maar ongeveer een op de zes vrouwen raakt niet binnen een jaar zwanger. Dat kan een enorme impact hebben op het leven, weet Marjolein Grömminger. Ze is woordvoerder van Freya, de vereniging voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen.
“Doorgaans is 80 procent van de vrouwen binnen een jaar proberen zwanger”, vertelt Marjolein. “Bij een op de zes is dat niet het geval en duurt het langer. Zij kunnen blijven proberen of onderzoeken wat er aan de hand is.”
Er kan van alles aan ten grondslag liggen, bijvoorbeeld een verstoorde cyclus, een verborgen syndroom of een verminderde zaadkwaliteit. “Het ligt in 30 procent van de gevallen aan de man, in 30 procent van de gevallen aan de vrouw, in 30 procent van de gevallen aan allebei en in 10 procent blijft de oorzaak onverklaarbaar.”
Het moment van de diagnose kan een startpunt zijn voor een traject, ook als de oorzaak niet wordt gevonden. “Inseminatietechnieken of ivf behoren tot de opties. Maar het stel kan het natuurlijk ook nog even rustig blijven proberen.”
De (nog) onvervulde kinderwens heeft een enorme impact op het leven. “Het is een onderschat probleem. Uit een enquête die wij enkele jaren geleden hielden, bleek dat 89 procent de stelling ‘mijn kinderwens is een emotionele rollercoaster’ onderschrijft. Je staat ermee op en gaat ermee naar bed. Daarnaast zorgt een behandeltraject vaak voor veel stress en onzekerheid. Kies je voor die nieuwe baan of zet je dan te veel op het spel?”
Daarnaast zorgt het vaak voor de nodige emoties. “Sommige vrouwen proberen zwanger te raken en krijgen vervolgens te horen dat hun zus zwanger is. Dat kan een steek van jaloezie veroorzaken. Hoe blijf je overeind als je de existentiële wens hebt om een kind te krijgen? Dat is vaak best lastig.”
Volgens Marjolein is het belangrijk dat stellen met elkaar overleggen met wie ze wel en niet over hun vruchtbaarheidsproblemen praten en in hoeverre ze daar open over willen zijn. “Het is voor de omgeving soms lastig aan te voelen. Geef daarom aan wat je nodig hebt.”
Ook voor omstanders die zich geen raad weten, heeft ze advies: “Vraag of ze er over willen praten. Laat het bij hen of ze dat willen, maar maak het geen verboden onderwerp. Geef geen goedbedoelde adviezen en nodig ze gewoon uit op dat doop- of kraamfeest. Bied het aan en geef de ruimte om ‘nee’ te zeggen.”
