Wyanda Wilstra, patiënte met een ernstige vorm van COPD, kreeg weer nieuwe hoop dankzij longventielen die haar ademhaling verbeterden.
Wie onbekend is met de ziekte COPD, kan ten onrechte denken dat het om een vervelende hoest gaat. Wie ver- volgens het verhaal van COPD-patiënte Wyanda Wilstra hoort, zal dat nooit meer denken. ‘Ernstige COPD is de hel op aarde,’ zo vat zij haar ziekte samen. En je kunt je er iets bij voorstellen als je weet wat zij heeft moeten doormaken. ‘Het begon nog relatief onschuldig. In 2012 begon ik ernstige vermoeidheidsklachten te krijgen. Maar het werd steeds erger. Op een gegeven moment kon ik niet meer werken, moest ik ontslag nemen. Verder kon ik niet meer zelf koken en douchen. Zelfs een bezoek aan een verjaardag kostte ongelofelijk veel energie. Na twee woorden praten was ik al doodmoe.’ Bijkomend nadeel: ze begon verjaardagen te mijden en raakte daardoor vrienden kwijt. ‘Die braken met me omdat ze vonden dat alles altijd maar alleen van hun kant moest komen. Ze hadden niet door hoe slecht het met me ging.’
Zeer ernstige COPD
Het overlijden van Wyanda’s moeder in 2023 betekende een kantelpunt. ‘Zij leed aan COPD. Hoewel ik andere klachten had dan zij, wilde ik me toch eens op COPD laten onderzoeken. Lang verhaal kort, ik bleek COPD-stadium 4 te hebben, slechter kan het niet. De longarts in het zie- kenhuis vond de situatie zeer ernstig.’ Wat heet: haar longinhoud was nog slechts 24 procent. En doordat haar longen zo vergroot waren, kwamen haar maag en middenrif in de knel. ‘Ik had overal pijn en woog nog maar 37 kilo. Als er niet was ingegrepen, had ik niet lang meer te leven gehad.’ Haar ziekenhuis in Sneek kon haar niet behandelen. Het suggereerde wel een verwijzing naar het expertise centrum in het UMC-Groningen. Daar werd de innovatieve behandelmogelijkheid met ventielen voorgesteld. In Neder- land kun je daarvoor verder terecht in Groningen bij het UMCG, Maas- tricht UMC+, Amsterdam UMC en het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam. In november 2024 kreeg ze in Groningen drie longventielen. En zo kreeg ze haar leven terug. ‘Natuurlijk heb ik nog beperkingen – mijn longinhoud is nog altijd maar 41 procent – maar ik kan weer naar verjaardagen, ik kan weer koken en douchen, ik kan weer ontspannen. Die longventielen gun ik iedereen.’ En misschien wel het belangrijkste: eind dit jaar hoopt Wyanda voor het eerst oma te worden. ‘Misschien kan ik nu die kleine wel van bed tillen. Dat had enkele maanden geleden écht niet gekund.’
