Adriaan en zijn vrouw Dominique weten als geen ander hoe het voelt wanneer het leven van een dierbare plotseling verandert. In 2013 kreeg hun zoon Daan een scooterongeluk, waardoor hij zeer ernstig hersenletsel opliep. Daan lag zes weken in coma en bracht vier maanden in het ziekenhuis door. Van de ene op de andere dag was hij een jongen met een beperking.”
WIST U DAT IN NEDERLAND MEER DAN 2 MILJOEN MENSEN MET EEN BEPERKING WORDEN BUITENGESLOTEN VAN DE SAMENLEVING?
De impact van het ongeluk op hun gezin was enorm. Als ouders moesten Adriaan en Dominique toekijken hoe de toekomst van hun zoon instortte. ‘Daan moest zijn leven opnieuw opbouwen, en dat ging heel langzaam. Maar elke kleine vooruitgang gaf ons hoop,’ zegt Adriaan. Ondanks de zware periode, wilden Adriaan en Dominique niet alleen voor hun zoon zorgen, maar ook iets betekenen voor andere mensen met een beperking. ‘Er komt een moment dat wij er niet meer zijn, en we willen dat alles voor Daan goed geregeld is. Maar we wilden ook iets doen voor de andere “Daanen” in de wereld. Daarom hebben we besloten om HandicapNL op te nemen in ons testament,’ zegt Adriaan.
Waarom juist HandicapNL?
‘HandicapNL zet zich in voor de dingen die wij belangrijk vinden: het zorgen dat mensen met een beperking mee kunnen doen in de samenleving. De projecten van HandicapNL zijn praktisch en gericht op echte verandering, zoals het toegankelijk maken van festivals of het bieden van rolstoeltrainingen. Dit soort projecten maken het verschil voor mensen met een beperking en hebben een duurzaam effect.’ Met hun steun aan HandicapNL hopen Adriaan en Dominique niet alleen de situatie voor Daan te verbeteren, maar ook voor alle andere mensen die met een beperking leven. ‘Door te steunen kunnen we ervoor zorgen dat mensen zoals Daan blijven deelnemen aan de samenleving. Dat is wat ons drijft.’
Met persoonlijke begeleiding van professionals kunnen mensen die na een ongeluk of ziekte een handicap hebben gekregen thuis verder revalideren.
Barry (47) is een succesvol projectontwikkelaar in de bouwwereld, als hij zeven jaar geleden een dwarslaesie krijgt. Een fysiek en intensief revalidatietraject volgt. Tegen alle verwachtingen in lukt het hem om, met de nodige aanpassingen, terug te keren naar zijn oude werkplek. Maar zijn succesverhaal staat op zichzelf. ‘Ik zie te veel mensen om mij heen die geen kans krijgen.’ Barry heeft hard moeten knokken. Dat begon in het revalidatiecentrum, waar hij na zijn operatie twee maanden doorbrengt. ‘Ik heb opnieuw leren lopen. Pas na een jaar kon ik zonder krukken en na twee jaar zat ik op het niveau waar ik nu zit.’ Barry blikt ondanks alles met een goed gevoel terug op zijn tijd in het revalidatiecentrum. ‘Ik was daar continu bezig met mijn herstel samen met een team van begeleiders en gelijkgestemden. Dat werkte motiverend.’ Het moeilijkste gedeelte komt pas, als Barry naar huis mag. ‘Je keert terug in je oude leven met een handicap. Dat is heel confronterend en daar kun je je niet op voorbereiden. Ik wilde bijvoorbeeld zo snel mogelijk weer aan het werk, maar ik was vooral bezig met therapieën en heel veel “regelwerk”. De zoektocht die hij in deze periode ervaart, maakt die eerste fase thuis veel moeilijker. ‘Het revalidatiecentrum is een veilige medische bubbel, waarin iedereen naar eenzelfde doel werkt. Vanuit die beschermde omgeving kwam ik terug in de gewone valide wereld. Daarin was iedereen gewoon bezig met de dagelijkse beslommeringen. Dat contrast was heel groot voor mij.’ Daarom wenst Barry betere ondersteuning voor mensen met een handicap bij thuiskomst: ‘Het contrast tussen het revalidatiecentrum en thuis is nu te groot.’ HandicapNL steekt haar nek uit voor deze belangrijke verrij king van het revalidatietraject thuis met verschillende programma’s door het land.
