Anique kwam er op haar vijfentwintigste achter dat ze hartpatiënt is. Ze heeft een klepafwijking (mitralisklepprolaps) waardoor haar hart harder moet pompen dan normaal.
Het is inmiddels zes jaar geleden dat ze naar de huisarts ging vanwege vermoeidheid. “De huisarts hoorde een ruisje”, vertelt ze. “Mijn vader is aan een hartontsteking overleden toen ik jong was. Voor de zekerheid werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis en zo kwam ik in de medische mallemolen terecht.”
Ze is vermoeid, maar heeft geen pijn. “Ik maakte me niet zo’n zorgen. Had een druk sociaal leven, een baan die veel van me vroeg en ik reisde heel Nederland door. De behandeld arts dacht dat mijn vermoeidheid dus ook niet alleen door de klepafwijking kwam.”
Een operatie is niet meteen nodig. “Je moet aan bepaalde voorwaarden voldoen wil je in aanmerking komen voor een operatie. Zo moet je hartwand verdikt zijn. Dat was bij mij nog niet het geval. Elk half jaar kwam ik op controle en werd ik vervolgens weer naar huis gestuurd.”
Maar twee jaar geleden moet ze toch onder het mes. “De arts vond het een goed moment. Zonder de operatie kan je niet zwanger worden. Volgens hem was het mede daarom verstandig om het op dat moment te doen. Ik werd er niet echt in meegenomen en wilde ook nog niet zwanger worden.”
Ze ondergaat de minimaal invasieve klepoperatie. “Via mijn liezen gingen ze naar binnen en hebben ze een soort van elastiekje bevestigd waardoor mijn kleppen weer op elkaar aansluiten en geen of weinig bloed laten stromen. Het is niet lichaamseigen en blijft tien tot vijftien jaar zitten. Het is een tijdelijke oplossing. Als zwanger worden geen topic meer is, plaatsen ze een neppe klep. Met die neppe klep zitten er risico’s aan de zwangerschap.”
Anique loopt met veel vragen rond. “Het was allemaal zo vaag. Het werd me niet duidelijk wat het allemaal zou betekenen. Kon ik blijven sporten? Een marathon zou te zwaar zijn, maar wat kon dan wel? Uiteindelijk heb ik veel duidelijkheid voor mezelf gecreëerd. Ben ik veel gaan lezen en heb ik bijvoorbeeld uitgezocht wat ik zelf kan doen met onder meer gezonde voeding.”
Ze zou, zo zegt ze, veel hebben gehad aan de website Harteraad, dat opkomt voor de belangen van 1,5 miljoen mensen met een hart- en vaataandoening. “Ik kende het toen nog niet. Kwam er later mee in aanraking tijdens mijn hartrevalidatie. Ik had er veel aan kunnen hebben, met name door het lotgenotencontact. Ik had wel een psycholoog, maar die is niet gespecialiseerd in de medische kant. Het contact met mensen die weten wat je doormaakt gun ik iedereen. Zelf had ik lotgenotencontact zestigplussers. Ook prettig en waardevol, maar ik had me beter kunnen identificeren met mensen van mijn eigen leeftijd.”STREAMER: ‘Het contact met mensen die weten wat je doormaakt gun ik iedereen’
