Het weerbericht checken voordat je het water op gaat, kan van levensbelang zijn. Daar kunnen de redders van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) over meepraten. Eén dag vergeten schipper Sijmon Zondervan en de vrijwillige bemanning van reddingstation Marken nooit meer. Wat ’s ochtends begon als een rustige zomerdag op het Markermeer, ontaarde in een onstuimige middag met windkracht acht tot negen vanuit het zuidwesten. De bemanning kreeg binnen enkele uren vier meldingen te verwerken.
“We zagen ’s ochtends vanuit de Markerhaven een klein zeilbootje weggaan”, vertelt Sijmon. “Die durft, zeiden we tegen elkaar. En ja hoor, aan het begin van de middag kwam de melding van een zeiljacht in problemen. De zeilen waren gescheurd en de ankerlijn zat om het roer geslagen. Met de kleine reddingboot Hendrik Jacob wisten we een opstapper (bemanningslid) over te zetten, ondanks rollers van wel anderhalve meter. De grote reddingboot Frans Verkade maakte een sleepverbinding. Tegen de wind in voeren we naar Volendam. Dit zou twee uur duren.”
Op dat moment volgde een tweede melding. De giek van een zeiljacht bij de Marker vuurtoren had een 12-jarige jongen tegen zijn hoofd geraakt. “De Kustwacht vroeg of wij erheen konden. De reddingboot Frans Verkade had het andere zeiljacht op sleep, dus ging de kleinere Hendrik Jacob. Ter plekke bleek de jongen niet meer aanspreekbaar. Een berger maakte een sleepverbinding en twee KNRM’ers gingen aan boord van het zeiljacht, terwijl onze opstappers in Volendam de ambulancebroeders ophaalden om naar de boot te brengen.” Door de hoge golfslag bleek dit echter te risicovol en moest hulp wachten tot in de haven. “Hier wisten ze de jongen stabiel te krijgen. Vliegen met de traumahelikopter was te gevaarlijk, daarom zijn de jongen en zijn vader onder politiebegeleiding naar het ziekenhuis gereden. Wij brachten de oom en het jongere broertje later met de auto.”
De twee opstappers die aan boord bij de jongen waren, hadden het emotioneel zwaar. “Ze zagen hoe de ambulancebroeders elkaar aankeken en met het hoofd schudden. Een van de bemanningsleden heeft een dochter in dezelfde leeftijd. De jongen had ‘s ochtends zijn basisschooldiploma gekregen. Het moest een feestelijk weekendje weg worden.” De opstappers mochten die namiddag naar de debriefing van de politie. Ook konden ze terecht bij een traumadeskundige die zich net de dag ervoor bij het KNRM-team had gevoegd.
Maandenlang hoorden ze niets. Tot een half jaar later het bericht kwam dat de jongen er wonder boven wonder bovenop is gekomen. “Waarschijnlijk zal hij volledig herstellen. Daar hebben we samen een biertje op gedronken. Wat een ontlading.”
